Maar zetelen emoties zoals liefde wel in ons hart? De Egyptenaren dachten van wel. Zij waren ervan overtuigd dat het hart de zetel van de ziel en intelligentie was en lieten het orgaan bij de mummificatie in het lichaam zitten. Voor de hersenen hadden ze geen goed woord over. Na het met een haak via de neusholte verwijderd te hebben, belandde de klomp grijze cellen rechtstreeks op de vuilnisbelt. Laat Dick Swaab, (auteur van het boek ‘Wij zijn ons brein’) het maar niet horen!
Wij weten nu dat het hart, hoe onmisbaar ook, niet meer dan een pomp is die het bloed met 60 tot 100 slagen per minuut door onze aderen jaagt. Desondanks blijven we hardnekkig spreken over iemand die 'het hart op de tong draagt', van een 'hart dat je in de schoenen kan zinken' en van die zeldzame mensen die een 'hart van goud' hebben.
De sleutel tot dit gouden hart bevindt zich in die 13 ons wegende grijze klomp cellen die op ieder moment net zoveel synaptische verbindingen tot stand brengt als er sterren aan de hemel staan. Ons creatieve en methodisch brein, onze supercomputer die inventariseeert, catalogiseert en analyseert.
Dat brein kan ons vertellen dat verliefd worden niets anders is dan jezelf herkennen in een ander. Dus als je van een ander wilt houden, begin dan bij jezelf. Verwelkom al je goede en slechte eigenschappen, zij maken je tot wie je bent. Iemand met een hart van goud. Iemand zoals Alea.
One sees clearly only with the heart. Anything essential is invisible to the eyes.
-Antoine de Saint-Exupery (The Little Prince)
Ria Schopman is Growing A Book called Alea
