Hoekse Schrijvers in de Dop

Toen ik door de Stichting Hoeks Doen werd gevraagd een workshop te geven op drie basisscholen om kinderen enthousiast te maken over schrijven, heb ik geen moment getwijfeld. Wat een eer! Ik heb zelf zo veel plezier in het schrijven dat ik het jammer vind dat ik er niet veel eerder aan begonnen ben. Deze kans om de "Young Ones" te inspireren heb ik daarom ook met beide handen aangegrepen.

Op maandag 17 september was het zo ver. De Driemaster was als eerste aan de beurt. Gewapend met een USB-stick met Powerpoint presentatie, het originele manuscript en de pop-up boeken die ik voor mijn boektrailer heb gebruikt, begon ik mijn praatje. Al gauw werd duidelijk dat er een hoop talent rondloopt in Hoek van Holland en dat het de kinderen niet aan ideeën voor spannende verhalen ontbreekt. De tweede groep op de Driemaster schoof met rode wangen en nahijgend van de gymles aan. Door de leuke gesprekken ging de tijd zo snel dat we er niet eens aan toegekomen zijn het speciaal meegebrachte Boekenbalspelletje te spelen.

Op de Van Rijckevorsel school deelden de groepen 7 en 8 niet alleen een klaslokaal maar ook hun enthousiasme. Ik legde uit hoe een boek tot stand komt en hoe ik het voor elkaar heb gekregen dat mijn boek straks in de boekhandel ligt. Daarna vertelde ik waar het boek over gaat. Sommige kinderen vonden het zo jammer dat Alea een boek voor volwassenen is, dat ze me vroegen of ik niet een kinderboek kan schrijven.
‘En waar moet dat boek dan over gaan?’ vroeg ik de kinderen.
‘Over precies hetzelfde, maar dan met makkelijke woorden en dan noemt u het gewoon Kleine Alea of Aleaatje.’
Bij het afscheid krijg ik twee prachtige boekjes mee, met tekeningen en verhalen die speciaal geschreven zijn om mij te bedanken. Een mooiere cadeau kan je een schrijver natuurlijk niet geven.

De laatste school was de Jozefschool. Ze mochten raden hoeveel woorden er in een boek gaan, beantwoordden feilloos alle vragen over fictie en non-fictie en wisten echt alles over Anne Frank. Natuurlijk kregen ze van mij schrijftips die kunnen helpen om hun verhaal nog beter te maken en nog meer plezier in het schrijven te krijgen. Na het bekijken van de boektrailer op YouTube onthulde ik het geheim van mijn pop-up boeken en vertelde ik ze hoe ze er heel makkelijk zelf eentje kunnen maken.

Al met al een heerlijke ervaring die bedoeld was om de kinderen van deze basisscholen enthousiast te maken voor het schrijven maar die zeker net zo inspirerend was voor mij als schrijver.
Op weg naar huis las ik in de bus alvast wat verhalen uit de boekjes die ik heb gekregen en geloof me, van sommige van deze kinderen gaan we zeker nog horen! Deze Hoekse talenten presenteren binnenkort vast hun eigen boek en wie staat er dan vooraan bij de signeersessie om een handtekening te vragen? Ik natuurlijk!


We are the young ones, we don't decide
The future's endless, so is tonight
Di-rect

Stichting Hoeks Doen op Facebook: https://www.facebook.com/hoeksdoen



Ria Schopman is Growing A Book called Alea

Poesie au of Poesie mauw

Vriendin: Wat heb je al die tijd uitgespookt?
Ik: Hoe bedoel je?
Vriendin: Je leek wel van de aardbodem verwenen, blanco Facebook, nul blogberichten.
Ik: Nou als je het persé wilt weten, ik was met Schrödingers kat bezig.
Vriendin: Maar jij was toch allergisch voor katten?
Ik: Alleen als ze bestaan, ja. Schrödingers kat is een gedachte-experiment over superpositie.
Vriendin: Ik weet nu al dat ik hier spijt van krijg, maar wat is superpositie?
Ik: Kwantummechanica zegt dat een subatomair deeltje zich op verschillende plaatsen tegelijk kan bevinden. Sommigen beweren dat het bestaan van een deeltje zelfs niet echt zeker is totdat het geobserveerd wordt. Schrödinger kwam met een proef om te bewijzen dat het onzin was, maar bereikte helaas het tegendeel.
Vriendin (ziet bui al hangen): En jij gaat me nu uitleggen hoe.
Ik: Je zet een kat in een stalen kist met een radioactieve element, een geigerteller, een relais, een flesje met (giftig) blauwzuur en een hamer. Als een atoom van de radioactieve stof vervalt, registreert de geigerteller dit en via een relais valt het hamertje op het flesje blauwzuur. Resultaat: Kat legt loodje.

Tenzij het waar is dat een deeltje niet noodzakelijkerwijs bestaat tot het geobserveerd wordt, dan is het niet zeker of de hamer ooit zal vallen. Volgens de kwantummechanica is de kat dus, zolang we de kist niet openen, zowel dood als levend!
Vriendin: "Poesie au" of "Poesie mauw".
Ik: Precies!
Vriendin: En wat heeft dit met jouw radiostilte te maken?
Ik: Ik probeerde tegelijkertijd mijn huis op te knappen en te bloggen, mijn boek af te maken en een nieuwe baan te zoeken. Helaas kan ik niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
Vriendin: Superpositie is dus een fabeltje…
Ik: ...en tegelijkertijd waar, want als 150 mensen zo’n groot vertrouwen in je schrijftalent hebben dat ze investeren in de publicatie van je debuutroman, dan verkeer je als auteur wel in een SUPERPOSITIE natuurlijk. Wat hoor ik toch voor raar geluid op de lijn?
Vriendin: Door een insufficiënte monetaire input zal de GSM-verbinding tussen de zendmast en het Base Transceiver Station geannuleerd worden.
Ik: Huh?
Vriendin: Mijn beltegoed is op. Dus doe me een lol, wil je? Als ik de volgende keer vraag wat je gedaan heb, zeg dan gewoon dat je het druk hebt gehad. Piep, piep, piep, piep…

-Get busy living, or get busy dying
Stephen King

Stem nu op de NS publieksprijs via de widget linkboven op de pagina.Je kan naast de genomineerden ook even naar rechts scrollen en je eigen keuze invullen. Stemadvies: Bloedgeld van Edward H.M. Hendriks (hint hint). 

Ria Schopman is Growing A Book called Alea