vrijdag 25 januari 2013

De schele schrijver schaatst scheef


Normaal ben ik niet zo'n fan van goochelaars. Ik weet dat ik in de maling genomen word en hebt er dus flink de P in dat ik tegen het einde van de show nog steeds niet weet hoe.

Logisch dat ik een aantal jaren geleden aan de buis gekluisterd zat toen de gemaskerde magiër  Valentino al zijn trucs uit de doeken deed in een spraakmakende tv-show. Toch zijn het niet de onthullingen die me het meest zijn bijgebleven, maar het feit dat een goede vriend de show steevast "Illusionisten Ontgoocheld" noemde.

Gelet op de heftige reacties van Valentino's collega-entertainers was dat ook een veel betere titel geweest dan "Goochelaars Ontmaskerd" zoals het programma eigenlijk heette.

Versprakingen. We kunnen er altijd hartelijk om lachen als ons brein de letterbrij weer eens niet kan ontcijferen en er een vrolijk ratjetoe van maakt. Toch weet de ander bijna altijd feilloos wat we bedoelen. En om een woord te lezen hebben we niet eens alle letters nodig, als de eerste en de laatste maar goed staan.

Je oegn zein seteds het gheele wrood en neit ekle ltteer aarpt. We hkernenen de weodron al senl en heeoven zo neit ltteer voor letetr te lzeen. Doadraor kun je dzee tkest met alle leettrs door ekalar nog seteds mkakijlek lzeen.

En dat is mijn geluk. Want de meeste van mijn getypte teksten zien er zonder spellingscontrole helaas net zo uit als bovenstaand voorbeeld. Zelfs als alle spel-, type- en grammaticale onvolkomenheden gecorrigeerd zijn, blijft er wel eens onbedoeld een taalfoutje achter.

Als schrijver ben je na honderd lezingen van hetzelfde epistel waarvan je de inhoud kan dromen, namelijk leesblind geworden. Lang leve de proeflezers en de redacteuren!



"De schele schrijver schrijft scheef, maar de schaats van de schele schrijver schaatst schever dan de schele schrijver schrijven kan."

 Bent u ook zo gek op winter, schaatsen en tongbrekers?


To me the greatest pleasure of writing is not what it's about, but the inner music that words make.
-Truman Capote


Ria Schopman is Growing A Book called ALEA

woensdag 16 januari 2013

Zoekplaatje


Schrijver vermist! Vrees niet, er is nog geen aangifte gedaan en een Amber alert gaat er gelukkig ook niet komen. Bij deze halte van de lange reis van manuscript naar gepubliceerd boek is simpelweg even niets te melden. Maar geloof me, de raderen draaien op volle toeren.

Zo bonst Alea bij monde van de uitgeefmanager van TenPages momenteel op menig uitgeversdeur op jacht naar een titelcontract. Ondertussen breek ik mijn brein over de ultieme boekpresentatie en de perfecte verkooptruc.

Aan mijn marketingbrein ontspruit de een na de andere publiciteitsstunt, die bij gebrek aan definitieve publicatiedatum voorlopig onuitvoerbaar in de PR wachtkamer wordt geparkeerd. Wat ik zoal bedacht hebt? Tja, daar kan ik ook al niets over zeggen want dan is de verrassing er af.

Ik ben mijn eigen ergste nachtmerrie geworden: een schrijver die niets te vertellen heeft, een zoekplaatje. Nou ja, tijdelijk dan. Dus lieve aandeelhouders, fans, vrienden, boeren, burgers en buitenlui: nog even geduld.

Zoek de schrijver tussen haar toekomstig oeuvre!
En als u nu denkt dat ik hier duimen zit te draaien, lusteloos voor me uit zit te turen, of erger nog, in mijn neus zit te peuteren, dan heeft u het mis. Het bloed kruipt immers altijd waar het niet gaan kan, namelijk op de bladzijden van mijn tweede boek: een ijzingwekkende thriller met de werktitel “Verkocht”. Want mijn droomwens is niet veranderd: “I wanna be a paperbackback writer.” Hadden de Beatles daar niet een liedje over?

Paperback writer (paperback writer)
Dear Sir or Madam, will you read my book?
It took me years to write, will you take a look?

-The Beatles





Ria Schopman is Growing A Book called ALEA!