dinsdag 16 juli 2013

Doorzichtige aliassen en falende pseudoniemen

Vandaag in de Volkskrant: Zo werd Robert Galbraith ontmaskerd als J.K. Rowling

De speurneus die de nieuwbakken detectiveschrijfster haar bevrijdende ervaring een boek te lanceren in de publiciteitsluwte van een debutant ontnam, heet Professor Peter Millican van de Universiteit van Oxford. Zijn wapen: speciale linguïstische software, waarmee hij woordgebruik, interpunctie en zinslengte onderzocht.

Verrassend genoeg viel de Harry Potter schrijfster definitief door de mand met haar onbewust gebruik van gangbare woorden als 'de', 'naar' of 'in'. Het zijn de kleine dingen die het doen, nietwaar?

Wat schuilnamen betreft is er niets nieuws onder de zon. Zo schreef de vorig jaar overleden Hendrik Jan Marsman onder de naam J. Bernlef, liet Eduard Douwes Dekker ons middels zijn Latijnse pseudoniem Multatuli weten dat hij “veel geleden heeft” en benadrukte Jan Hendrik Frederik Grönloh met Nescio zijn “onwetendheid”, al was dat waarschijnlijk een woordspeling verwijzend naar de term “nomen nescio” voor een werk waarvan de auteur onbekend is.

En waar vroegere autrices als Charlotte Brontë een mannennaam kozen om toch vooral op waarde geschat te worden, zien we recentelijk het omgekeerde gebeuren.

De vakantiethrillers van de in 2011 overleden Paul Goeken gingen pas als warme broodje over de toonbank toen hij ze uitbracht onder de naam Suzanne Vermeer. Ook na zijn dood verschijnen er nog nieuwe Vermeers. Wie-o-wie gaat er schuil achter deze vruchtbare pennaam? Misschien moeten de daar de speciale software van Professor Millican eens op los laten?

Een tip voor wie zijn anonimiteit liefheeft: Deel je geheim niet met boekhandel Polare. Die prijst in zijn nieuwsbrief het boek Muren van Glas als volgt aan: Esther Verhoef schreef onder pseudoniem Marique Maas het Nederlandse antwoord op Vijftig tinten grijs. En bedankt! Weg mysterie.

Trouwens wat bezielde Esther om een antwoord te schrijven op het plofboek van 2012? Meeliften op de hype van erotische verhalen om geldelijk gewin is voor een schrijfster van haar formaat immers geen reden? Misschien dacht ze na het lezen: 'Dat kan ik beter!' Tja, daar was niet veel voor nodig. Helaas druppelen de eerste matige recensies al binnen die nu rechtstreeks op haar conto kunnen worden bijgeschreven.

De vraag die rest is natuurlijk wie is de schrijver van Alea? Die altijd goedlachse, gezellige, ik-ben-dan-wel-een-vijftiger-maar-ik-zie-er-veel-jonger-uit, Ria Schopman? Wat dacht u zelf?

Ria Schopman is een boom van een vent, met een bierbuik die over zijn versleten spijkerbroek heen hangt. Een sigarenrokende rauwdouwer van twee meter, met houthakkershemd en een snor waar Chiel Montagne en Ted de Braak jaloers op zouden zijn. Vergeet niet we zijn schrijvers, we dealen in fictie, we verzinnen de hele boel bij elkaar, inclusief onze persoonlijkheid. Wat dacht u dan?

Volkskrant: Zo werd Robert Galbraith ontmaskerd als J.K. Rowling

Ria Schopman is Growing A Book called Alea!