Waarom zijn mensen zo gek op metaforen? Omdat ze een situatie, een theorie of een inzicht vertalen naar een praktijkvoorbeeld. Een herkenbaar plaatje gekoppeld aan een emotie. Zo werken de hersenen nu eenmaal. Gek op herkenning, kwijlen ze bij de ideale match tussen het door hen op basis van herhaling gevormde concept en het beeld van de realiteit. Men beweert zelfs dat alle acties die het brein initieert er op gericht zijn de werkelijkheid te laten kloppen met dat concept. Het brein is de personificatie van het zinnetje: Maak het verhaal verder zelf maar af en kleur de plaatjes. En dus heeft iedere motivator ‘m in zijn pakket : het visionboard. Als ik de universele Wet van de Aantrekkingskracht voor mij aan het werk wil zetten, kan ik er dus niet omheen.
Ik spit in het rommellaatje en vind tussen een doosje punaises, een capuchon koordje, een pak kaarten, een stekker, een 3D-bril, 5 lege batterijen, een kompas, een stappenteller, een Ikea inbussleuteltje met werkbeschrijving van een stapelbed waar mijn zoon al 7 jaar niet meer in slaapt, jawel: de Pritt plakstift! Nou ja, de Pritt stift, want plakken doet hij, na 1 jaar zonder dop in de la gebivakkeerd te hebben, al lang niet meer. Mijn oog valt op een rolletje plakband waarvan het onvindbare beginnetje aanvankelijk dapper weerstand biedt, maar geen match blijkt voor mijn genadeloze nagels.
Als metaforen zijn voor schrijvers die niet kunnen schilderen, zijn visionboards dan misschien voor schrijvers die niet kunnen metaforen?
Opgelucht scheur ik mijn kneutercollage in duizend stukjes. Zo’n visionboard hebben Wij Ria, Koningin der Metaforen, helemaal niet nodig!
Now here I go again, I see, the crystal visions
I keep my visions to myself
It's only me who wants to wrap around your dreams and
Have you any dreams you'd like to sell?
-Stevie Nicks
Ria Schopman is Growing A Book called Alea
Super verhaaltje dit!
BeantwoordenVerwijderen