Ons brein is namelijk met 100 miljard zenuwcellen per vierkante hersenpan nog overbevolkter dan de Indiase hoofdstad Mumbai met zijn 29.650 inwoners per vierkante kilometer. Die megahoeveelheid overijverige neuronen vuren volgens het Stanford Research Institute per dag tussen de 90 en 150 duizend impulsen af die als gedachten ons bewustzijn proberen te penetreren.
Gelukkig hebben we nog enigszins controle over welke we toelaten en welke we onderdrukken want als we aan iedere gedachte gehoor zouden moeten geven zouden we in een week versleten zijn. Of knettergek.
120 duizend denkbewegingen vormen dus mijn dagelijkse gedachtegang. Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast!
Ze wedijveren wie er voorop mag lopen, wringen zich door de toegangspoort en eenmaal gearriveerd leggen ze op het beste plekje hun kleedje neer, zichzelf etalerend op de vrijmarkt van mijn bewustzijn. Kies mij!
Weet u wat een geweldige manier is om je gedachten te ordenen? Schrijven. Als schrijver trek ik dagelijks ten strijde tegen dat legertje hersenkronkels, want als je wacht tot ze vanzelf de aftocht blazen, kan je wachten tot je een ons weegt. Ruimte heb je nodig en ruimte moet je maken, door op te ruimen. Gedachten die boven komen drijven met een schepnetje vangen en in inkt vastleggen op papier, zodat ze niet meer kunnen ontsnappen om je bovenkamer opnieuw op stelten te zetten. En zo is het cirkeltje rond. Schrijven is opruimen, en opruimen doe je door te schrijven. Logisch toch?
‘How do I know what I think, until I see what I write?’
Leestip: http://www.boekschrijven.nl/zen-van-boeken-schrijven/
Ria Schopman is Growing A Book called Alea!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten