Het Titelgevecht

Titels mogen vooral niet te lang, want dat leidt tot afkorten en Rad van Fortuin taferelen. ‘Mag ik een klinker kopen?’ klinkt het wanhopig bij de zoveelste onverklaarbare letteropeenvolging. Het is de schuld van Twitter met zijn 140-tekens-keurslijf, zeg ik je. Of zijn we misschien gewoon lui? Mijn doopnaam is Maria, roepnaam Ria en het zou je verbazen hoeveel mensen daar nog een lettergreep afsnoepen door mij Ri te noemen. Het duurt niet lang meer of ik bevind mij in het illustere gezelschap van BZN en Mary Servaes. Dan heeft Nederland na een Band- en een Zangeres Zonder Naam ineens een Auteur Zonder Naam. Maar ik dwaal af. We hadden het over de titel van mijn boek.

1e werktitel: Alea
Een afkorting van ‘alea iacta est’, Latijn voor: de dobbelsteen is geworpen. Overdrachtelijk betekent het, dat bepaalde gebeurtenissen onherroepelijk in gang zijn gezet, dat iets onvermijdelijks zal gebeuren. Ik gebruik het soms als ik een besluit met mogelijk grote gevolgen heb genomen, en niet meer terug kan. En een boek schrijven en uitgeven is zo’n besluit, geloof me.

2e werktitel: Momentum
Dit begrip betekent voor mij een moment waarop het belangrijk lijkt door te zetten. Een moment vervuld van energie en daadkracht, als de juiste persoon, op het juiste moment, zich op de juiste plaats bevindt. Maar een beetje ontoegankelijke term is het wel en eigenlijk dekt het de lading van het boek ook niet.

3e werktitel: Verlangen naar akasha
Akasha, Sanskriet voor ether, is een alles verbindend kosmisch veld. Mijn hoofdpersoon Odile verlangt er naar met heel haar hart. Maar ondanks het feit dat er zeker een spirituele inslag te bespeuren is in mijn boek, zou het mensen wellicht toch op het verkeerde been zetten.

4e werktitel: Mijn vader trakteert
Ja, mijn verhaal gaat wel degelijk over mijn vader en mijn mooiste kado ooit. Maar wat dat kado is, wordt pas in de allerlaatste regels duidelijk.

Lang hink ik op twee gedachten, totdat ik lees dat Alea een bijnaam is voor de Griekse godin Athene. Godin van een zachte, heilzame warmte, die aan vervolgden en voortvluchtigen een toevluchtsoord verschaft. De lieve kleine Alea in mijn verhaal is als deze godin.
Zal haar naam de vergankelijkheid trotseren, of zal haar in het zand geschreven naam door de golven worden uitgewist? Dat weet alleen het lot. Alea iacta est. Mijn dobbelsteen is geworpen. Mijn boek heet Alea.

'One day I wrote her name upon the strand, but came the waves and washèd it away
Again I wrote it with a second hand, but came the tide and made my pains his prey
Vain man (said she) that dost in vain assay, a mortal thing so to immortalise
For I myself shall like to this decay,and eke my name be wipèd out likewise'
- Edmund Spenser　

Ria Schopman is Growing A Book called Alea