Normaal ben ik niet zo'n fan van goochelaars. Ik weet dat ik in de maling genomen word en hebt er dus flink de P in dat ik tegen het einde van de show nog steeds niet weet hoe.
Logisch dat ik een aantal jaren geleden aan de buis gekluisterd zat toen de gemaskerde magiër Valentino al zijn trucs uit de doeken deed in een spraakmakende tv-show. Toch zijn het niet de onthullingen die me het meest zijn bijgebleven, maar het feit dat een goede vriend de show steevast "Illusionisten Ontgoocheld" noemde.
Gelet op de heftige reacties van Valentino's collega-entertainers was dat ook een veel betere titel geweest dan "Goochelaars Ontmaskerd" zoals het programma eigenlijk heette.
Versprakingen. We kunnen er altijd hartelijk om lachen als ons brein de letterbrij weer eens niet kan ontcijferen en er een vrolijk ratjetoe van maakt. Toch weet de ander bijna altijd feilloos wat we bedoelen. En om een woord te lezen hebben we niet eens alle letters nodig, als de eerste en de laatste maar goed staan.
Je oegn zein seteds het gheele wrood en neit ekle ltteer aarpt. We hkernenen de weodron al senl en heeoven zo neit ltteer voor letetr te lzeen. Doadraor kun je dzee tkest met alle leettrs door ekalar nog seteds mkakijlek lzeen.
En dat is mijn geluk. Want de meeste van mijn getypte teksten zien er zonder spellingscontrole helaas net zo uit als bovenstaand voorbeeld. Zelfs als alle spel-, type- en grammaticale onvolkomenheden gecorrigeerd zijn, blijft er wel eens onbedoeld een taalfoutje achter.
Als schrijver ben je na honderd lezingen van hetzelfde epistel waarvan je de inhoud kan dromen, namelijk leesblind geworden. Lang leve de proeflezers en de redacteuren!
Bent u ook zo gek op winter, schaatsen en tongbrekers?
To me the greatest pleasure of writing is not what it's about, but the inner music that words make.
-Truman Capote
Ria Schopman is Growing A Book called ALEA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten