De Economische Kerstcrisis

Kerst toen:
Onder mijn Kerstboom staat het Kerststalletje uit mijn ouderlijk huis. Het Kerststalletje met het kindeke Jezus dat door ons toegezongen werd over herdertjes en stille, maar vooral, heilige nachten. Ik herinner me de magie. Wakker worden op eerste Kerstdag en op blote voeten de huiskamer in rennen om de 's nachts door mijn moeder gedekte ontbijttafel te bewonderen. Met mijn hand strijken over het door haar zelf geborduurde tafelkleed, de borden met het gouden randje, de ijverig gepoetste zilveren kandelaars. Dan door naar de Kerstboom waarvan de lichtjes voor een keertje 's nachts hadden mogen branden en gauw tellen hoeveel chocoladekerstkransjes er nog in hingen om vervolgens te constateren dat mijn broer er weer  stiekem eentje had weten te verschalken.
Na het ontbijt met de hele familie Billy Smart's Kerstcircus kijken en 's avonds zwijmelen bij The Sound of Music, waarbij wij onze gezichten zo diep mogelijk in mijn moeder's nek begroeven om onze traantjes te verbergen.

Kerststalletje uit mijn ouderlijk huis

Kerst nu: Het is crisis, economische crisis, we zitten in een dip. De AEX viel uit een vliegtuig zonder parachute en de beurzen dreigen te pletter te vallen. Banken staan op klappen en kunnen zonder staatssteun niet overeind blijven, bezuiniging is het toverwoord.



Vanwege de Kerstcrisis is de sappige kalkoen van vorig jaar een soepkip, de pommes duchesse een gepofte pieper en de cranberrysaus appelcompote uit een potje: appelcompotje dus. Onze Nordmann is meer Kersttwijg dan boom en de lampjes branden maar heel even omdat Bruin het qua energierekening niet meer kan trekken. De verwarming staat laag en we kruipen dicht bij elkaar onder de fleecedeken uit het Kerstpakket van vorig jaar. Er is niets op TV wat we niet al 100 keer op de buis, op DVD en daarna nog een keer op BlueRay voorbij hebben zien komen, dus spelen we een spelletje. Een oud-hollandsch bordspellletje.

Ik warm mijn handen aan de mok met chocolademelk, herken in het lachende gezicht van mijn zoon mijn broer en voel mijn vader en moeders aanwezigheid in mijn hart. En ik denk: Ik mis niets. Geef mij maar elk jaar zo'n economische Kerstcrisis, misschien dat de mensen dan eindelijk gaan beseffen waar het om draait.  De Beatles wisten het al lang: All you need is love.

Ria Schopman is Growing A Book called Alea