Te Hoy en te gras

Niet alle boeken worden uitgelezen. Het boek Ulysses van James Joyce wordt niet alleen bejubeld als meesterwerk maar tevens verguisd door een derde plaats bij de verkiezing van het ‘Minst uitgelezen boeken ooit’. Wat is er voor nodig om de lezer tot het einde te boeien? Nicolien Mizee, gaf schrijfles aan de Volksuniversiteit in Haarlem en vatte het samen in ‘de eerste Wet van Mizee’: Iemand wil iets, dat gaat mis, en dan gebeurt er iets anders…

Verrassing, mislukking en contrast heb ik dus nodig om het verhaal van mijn hoofdpersoon spannend te maken. In haar wervelende wereld, die van een succesvol kunstenaar, is geen ruimte voor bezinning. Onophoudelijk klinkende ringtones en uitpuilende mailboxen zullen daarvoor eerst het veld moeten ruimen voor natuur, rust en eenzaamheid. Waar is die plek, die haar geeft wat ze wil? Waar is die plek, waar het vervolgens misgaat? Waar is die plek, waar dan iets heel anders gebeurt?

Het is een eiland met steile klippen, uitgestrekte weilanden en meer rust dan zelfs een opgejaagd mens lief is. Goedwillende bewoners, die beter weten dan zich met een toevallige toerist te bemoeien. Grazende schapen, die niet beter weten dan een toevallige toerist te volgen. Het schilderij was in mijn hoofd al met een paar penseelstreken af. Zou zo’n eiland echt bestaan en waar zou het liggen?

Google biedt zo als gewoonlijk uitkomst. Via de zoekterm ‘eilanden voor de Britse kust’, vind ik de Orkney Islands. In de zomer van 2008 reisde ik ter inspiratie met een vriendin naar het noorden van Schotland en voer met de boot naar het door mij gekozen eilandje Hoy. 

 

En zo werd Hoy de locatie waar mijn boek zich afspeelt. Verwacht echter geen super gedetailleerde landschapbeschrijvingen, geen culturele hoogtepunten of tips van wat je wel of niet moet doen op Hoy, want als ik ergens een hekel aan heb is het aan schrijvers die midden in hun verhaal een mini Lonely Planetgids verstoppen. Als u een reisgids wilde, had u die wel gekocht toch?

I don't run away from a challenge because I am afraid. Instead, I run toward it because the only way to escape fear is to trample it beneath your feet.

- Nadia Comaneci

Ria Schopman is Growing a Book called Alea
Herinnering: Duim voor mij!
Pak je camera of telefoon en stuur een foto van je duim naar growingabook@gmail.com gewoon voor de eeuwige roem, voor de leuk.